(334) Miniaturzystka

Tytuł: Miniaturzystka
Autor: Jessie Burton
Wydawnictwo Literackie
Stron 464

"Niebo jest jak bezkresne morze falujące między dachami, zbyt wielkie, by można było dostrzec gołym okiem, gdzie się zaczęło albo gdzie się kończy." 

Jessie Burton "Miniaturzystka"

„Miniaturzystka” autorstwa Jessie Burton to książka, która intrygowała mnie od kiedy tylko pojawiła się w zapowiedziach. Przyciągający opis, przyciągająca okładka... Wiedziałam, że po prostu muszę się zapoznać z tą książką. No i jeszcze w dodatku to, że akcja rozgrywa się w XVII wieku działało na plus, jeśli chodzi o chęć przeczytania tej książki. Bardzo lubię klimat, który autorzy potrafią otrzymać na skutek przeniesienia akcji w czasy nam odległe. Pani Burton udało się to po mistrzowsku nadając tym samym smaczku tej powieści. Spodziewałam się świetnej wciągającej książki i się nie pomyliłam! Pani Burton czekamy na kolejną część... Bo miejmy nadzieję, że będzie.

Amsterdam. Rok 1686. Jesień. To właśnie wtedy w życiu osiemnastoletniej Nelli Oortman wszystko się zmienia. Puka do drzwi kamienicy w zamożnej części Amsterdamu, aby rozpocząć życie jako małżonka u boku zamożnego kupca Johanessa Brandta. Jednak zamiast męża, w drzwiach wita ją jego nieprzyjemna siostra, Marin. Jednak to dopiero początek. Życie Nelli komplikuje się, kiedy w prezencie ślubnym od męża otrzymuje kredens przedstawiający ich kamienicę. Dziewczyna, aby jakoś zagospodarować swój czas postanawia umeblować go... w tym celu nawiązuje kontakt z miniaturzystką. Ta jednak okazuje się być bardzo tajemniczą osobą, a przy tym bardzo spostrzegawczą. Przedmioty wysyłane przez miniaturzystkę zaczynają wzbudzać w Nelli lęk. Obrazują bowiem w niezwykły, z niesamowitą przenikliwością sposób to co ją otacza... Z czasem młoda małżonka zaczyna coraz bardziej wchodzić w dotąd zamknięty świat rodziny Brandtów, ale to wiąże się z także odpowiedzialnością. Lepiej bowiem, żeby niektóre sekrety nigdy nie ujrzały dnia codziennego. A jeśli ujrzą... może to nieść za sobą opłakane skutki.

Już od pierwszych stron historia rodziny Brandtów jest owiana tajemnicą. To powoduje, że ta historia nabiera niesamowitej atmosfery. Zagubienie Nelli, nieprzyjemna Marin, dziwne relacje dziewczyny z mężem... a raczej ich brak – to wszystko powoduje, że „Miniaturzystka” naprawdę wciąga. Podczas czytania tej książki bardzo chciałam poznać dalsze losy Nelli. To nie jest słodka i łatwa historia. To historia o zdradzie, niepokojach, lękach, samotności i poszukiwaniu własnego miejsca w życiu. No i jeszcze ta tajemnicza postać można by powiedzieć wszystkowiedzącej miniaturzystki. To właśnie ona jest w pewnym sensie tym „gwoździem do trumny”. Tą wisienką na torcie, która czyni tą książkę naprawdę niezwykłą. Bo w końcu... o co jej chodzi? 

Byłam na początku bardzo zaskoczona kreacją bohaterów. Tym jak barwne postacie stworzyła autorka. Mamy tu naprawdę całą gamę postaci! Nella – bohaterka z początku zagubiona, młoda, cały czas poszukująca. Johanes – mąż nieidealny, obyty w świecie, pewny siebie, a przy tym wszystkim tajemniczy. Marin – można by rzec, że sknera, która niczego w swoim życiu nie przeżyła. A przy tym wszystkim próbuje w pewnym sensie być dyktatorką... Do tego służący i wiele objętych pychą mieszkańców Amsterdamu. Jednak te wszystkie postacie łączy jedno. Żadna z nich nie jest bez skazy. Każda z nich ma coś na sumieniu. Tylko... pojawia się pytanie: „Co takiego?”.

Fabuła jest przemyślana w każdym najdrobniejszym szczególe od początku do końca. Nie dostrzegłam w tej książce zgrzytów, nielogiczności ani tym bardziej przeskoków z jednego miejsca akcji do drugiego bez wyraźnego podparcia i uzasadnienia. Jednak, żeby to wszystko dostrzec trzeba ją po prostu przeczytać. Akcja jest wartka i zaskakująca. A wrażenia podczas jej czytania muszę przyznać, że naprawdę mocne. Każdy dialog, każde zdanie... wszystko ma ważny udział w całości tej książki. To po prostu powieść, którą trzeba się delektować słowo po słowie. Krótko mówiąc: Jedna wielka intryga. 

"Miniaturzystka" to powieść napisana niezwykle zgrabnym i plastycznym językiem. Każde słowo ma sens, a każde wydarzenie wnosi coś do "wyglądu" całości. Pani Jessie Burton nie traci czasu na bezsensowne "wstawki" i choć książka ta ma ponad 400 stron to trzeba przyznać, że żadna strona nie jest wciśnięta na siłę. Obrazu całości dopełnia znajdujący się na słowniczek oraz mdz. innymi przykładowa lista domowych wydatków w Amsterdamie, w XVII w. To pozwoliło mi bardziej wczuć się w sytuację bohaterów, a przy tym lepiej pojąć konteksty społeczne pojawiające się w książce. Za to porównanie zarobków pod koniec XVII w. w Amsterdamie było jakby dopełnieniem - wyjaśnieniem tych wszystkich zawirowań także społecznych ze względu na aspekty finansowe. Przez to motywy działania bohaterów stają się po prostu łatwiejsze do zrozumienia. 

Reasumując powieść p.Burton to książka, która mnie po prostu oczarowała. Fabułą, bohaterami, akcją, ale przede wszystkim klimatem siedemnastowiecznego Amsterdamu. A to wszystko za sprawą niezwykle zgrabnego języka autorki. Aż trudno uwierzyć, że to jej debiut. Może i debiut... ale za to jaki! Niesamowicie wciągający, hipnotyzujący... po prostu porywający do swojego świata. Wiem, że to książka o której będę długo pamiętać. Zawartość piękna, ale trzeba przyznać, że jeśli chodzi o wydanie wydawnictwo naprawdę się postarało. "Miniaturzystka" to majstersztyk... majstersztyk taki sam jak rzeczy tworzone przez tytułową miniaturzystkę. 

Moja ocena: 10/10 Arcydzieło!

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania "Miniaturzystki" serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu!